Welkom.

Bovenstaand treft u een index aan. Klik maar, als u verder wilt lezen. 

U kunt ook gewoon beginnen met mijn laatste schrijfsels. Dan moet u naar beneden scrollen. 

Vandaag mocht ik kiezen op het grootste liegebeest. Wakker Dier maakt mij daar elk jaar warm voor.

Kandidaat nummer één is Muscle Meat. Volgens dit bedrijf, dat kant en klare maaltijden met veel kip verkoopt, komt hun kippenvlees van een dievriendelijke kippenboerderij. In werkelijkheid betreft het een Thais plofkippenbedrijf. Lekker bedrijf is dit. Reclame maken over de rug van gemartelde kippen.

Kandidaat nummer twee is Iglo. Hun website zegt “Wij vissen altijd op een verantwoorde manier.” Je zal maar een vis zijn en in een overvol net een langzame verstikkingsdood ondergaan.

Kandidaat nummer drie is Landbouwminister Femke Wiersma van de Boze Bullshit Boeren. Zij beweert dat dierenleed “erger (wordt) voorgesteld dan het is.” En dan te bedenken dat vorig jaar 46.000.000 (ja, echt waar, 46 miljoen) dieren stierven voordat zij aankwamen in het slachthuis. Om maar te zwijgen van alle andere vormen van marteling in onze veehouderij.

Moeilijk kiezen. Ineens bedenk ik dat onze Femke ook de vrouw is die inzet op technologie om ons van het mestprobleem af te helpen. In werkelijkheid heeft zij geen idee op welke manier dit moet. Wonend aan de Vecht zie ik vanaf juni al de eerste blauwalgen op het water. Het water sterft langzaam af. In de nabij omgeving zie ik hoe bramen en brandnetels de natuur overnemen. Planten die gedijen in stikstof. De rest kan letterlijk stikken. Verder zie ik weilanden met Engels raaigras (het groene beton) zo ver je blik reikt. De laatste leeuweriken hebben het loodje gelegd en de grutto's zijn sinds een aantal jaren verdwenen. En dat alles voor een sector die slechts 1,5 % bijdraagt aan ons Bruto Nationaal Produkt (bron: Frank Kalshoven). Na tientallen jaren innovatie zijn wij op dit moment dat er voor elke Nederlander 600 kilo mest klaarstaat.

Ik koos dus voor onze Femke. Tenslotte is dierenleed meer dan alleen het leed van onze boerderijdieren. Het leek mij niet meer dan redelijk om ook de wilder dieren (voor zover die er nog zijn) mee te wegen.

Femke, de prijs kan ik helaas niet persoonlijk bezorgen. Maar ik gun je heel graag een vat met daarin 600 kilo mest. Dit als symbool voor jouw bijdrage aan de oplossing van het herstel van onze natuur. Veel plezier met de prijs!

Het is herfst en ik fiets over een fietspad in een groot watergebied. Rechts van mij is de dijk. Op die dijk staat een auto. Naast de auto staat een man van middelbare leeftijd te kijken door een telescoop. Naast hem zie ik nog een telescoop en een paar verrekijkers. Achter de ruit van de auto staat een bord met de tekst: “Ik tel vogels en ben niet gesteld op een gesprek. Dit voor wetenschappelijk onderzoek.”

Zo'n 50 meter van de standplaats van de man zie ik drie ijsvogels. Een ouderpaar met een jong. Het jong zit op een betonnen kade om voedsel te bedelen. Naast mij verschijnt een ander ouderpaar, deze keer zoogdieren van de soort homo sapiens. Tussen hen in lopen twee kinderen van ik schat zo'n 4 a 5 jaar oud. Zachtjes vragen zij mij wat ik zie. Ik vertel hen dat een ijsvogeltje visjes krijgt toegediend van zijn ouders. Ik wijs hen op de vogels. Prompt zien wij een visje in de bek van het jong verdwijnen. Er valt een stilte. Na een paar minuten fluistert de vader dat hij nog nooit ijsvogels heeft gezien. En dan nu dit. Hij is duidelijk geraakt. De kinderen staan met open ogen en in totale stilte naar de ijsvogels te kijken.

Na een minuut of drie verdwijnen de ijsvogels in het riet. De ouders bedanken mij en lopen in stilte verder. Ik hoor vaag de moeder iets zeggen. “Jongens wat was dat mooi. Ik sta te trillen....” De rest versta ik niet.

Even later loop ik met mijn fiets aan de hand langs de vogelteller. Hij is nog steeds bezig met zijn wetenschappelijk onderzoek. 

De wilde eenden maken zich op om te paren. Zij verzamelen zich in grote groepen op het water. Af en toe maakt een woerd zich gereed om een vrouwtje te bestijgen. Meestal lukt dat niet.

In het water zwemt af en toe een dodaars. Een klein fuutje, dat hinnikt als een paard. Duikt het dodaarsje onder, dan vind je hem niet meer terug. Dodaars zwemmen ver onder water.

s' Ochtends wanneer ik in alle vroegte naar buiten ga om de krant uit de bus te halen, sta ik stil om te luisteren naar de overvliegende ganzen. Meestal zijn het kolganzen, maar soms hoor ik ook grauwe ganzen. Of brandganzen.

Hun gesprek draagt ver.

Als het al een beetje licht is zie je de ganzen in grote getale in V-vorm vliegen.

Ik ga pas weer naar binnen als het te koud wordt, zo in mijn badjas.

Op de voerplank voor het grote raam zitten koolmezen en pimpelmezen in de pinda's. Broederlijk naast en onder elkaar.

Soms word ik verrast door een grote zaagbek die langs mijn woonark zwemt. Gracieus, het groen-zwart knalt van zijn kop.

Of zwemmen er krooneenden. Hun hoge rode kroon flambeert in het zonlicht.

Ik geloof dat de winter mijn favoriete seizoen is.  

Op de publieke zenders heb je een kans dat een voetbalwedstrijd wordt becommentarieerd door iemand die zichzelf Jehoen Ghutuh noemt. Hij heet eigenlijk Jeroen Gruter. Zijn commentaar bestaat er meestal uit dat hij precies beschrijft wat je zelf kunt zien. Meer niet. Hij doet dat alleen met zo'n monotoon stemgebruik dat je erbij in slaap valt. Dat duurt dan ook weer niet lang, want op een gegeven moment gaat hij in de microfoon schreeuwen. Het geluid zwelt dan aan.

Laatst hoorde ik hem ook een zwemwedstrijd becommentariëren. Toen een Nederlandse outsider voorop lag gilde hij letterlijk: "Ze wint!,  ze wint!!, Ze wint!!!". Verder doet hij niet aan duiding van techniek of tactiek. Eerlijk gezegd hoop ik al heel lang dat deze commentator naar een commerciële zender verhuist die ik niet kan ontvangen. (Of anders misschien een poliepje ontwikkelt op zijn stembanden.) 

De commerciële zenders zijn nog erger. Vooral het bedrijf dat zichzelf RTL7 noemt. 

Die hebben de uitzendrechten van de Champions League. Zo'n wedstrijd begint dan om 21.00 uur en eindigt tegen 23.00 uur. Vervolgens mogen trainers en spelers van de twee teams vertellen dat de ruimtes tussen de linies... Nou ja, vult u zelf maar in. In de studio zit dan een presentator met twee ex-voetballers. Laat ik ze voor het gemak maar even Theo en Wesley noemen.  En die zeggen eigenlijk hetzelfde als de voetballers. Dat lult maar door. Met een beetje geluk heb je om middernacht alle samenvattingen van alle andere wedstrijden gezien. Je mag toch hopen dat alle mannen (het zijn meestal mannen) die om 05.oo uur de weg op rijden om aan de andere kant van het land te klussen, op tijd naar bed zijn gegaan. 

Dan zijn er de commentatoren. De een is amper te verstaan. Hij mompelt meestal maar wat.

Een ander legt de klemtonen verkeerd. Zo zegt hij voortdurend Newcastle, terwijl het toch echt Newcastle moet zijn. De klemtoon op de eerste lettergreep dus. Manchester City noemt hij Manchester City. In een van de wedstrijden werd een goal gemaakt door Joelinton. Hij sprak dit uit als Joelienton. 

Mijn tanden vallen uit mijn mond bij zoveel onkunde en intense luiheid. 

Een oplossing voor deze luie en ergerlijke commentatoren heb ik al lang gevonden. Ik zet het geluid uit. Heerlijk!

Een oplossing voor het uitlopen tot na middernacht is natuurlijk de zaak opnemen. Maar wee je gebeente als je dit vergeet en de volgende ochtend gebruik wilt maken van je recht op terugkijken via je KPN abonnement. Doorspoelen zit er niet in. Dat staat RTL je niet toe. Wil je voetbal kijken, dan moet je Theo en Wesley voor lief nemen. En ontzettend veel behoefte hebben om boodschappen te doen, gegeven het aantal reclames dat je door je strot geperst krijgt. 

Ik trek het niet meer. De sportwereld moet het voortaan zonder mijn aanwezigheid doen. 

Op TV zie ik twee vrouwen die werken voor een voedselbank. Een van de twee krijgt de vraag of zij ook op de winnaar van de verkiezingen heeft gestemd. De winnaar van deze verkiezingen is een eenmanspartij met als leider een humeurige man van Indische afkomst met een Hongaarse vrouw. Belangrijkste punt van de man is dat hij tegen immigratie is. Hoe gek kun je het krijgen.

De vrouw zegt dat zij dit inderdaad gedaan heeft. Zij zegt dat het een proteststem was. “Ik stem tegen de partijen die nu de macht hebben. Groen Links en zo.”

Ik val van mijn stoel van verbijstering. Groen Links heeft nog nooit in de regering gezeten. 

Misschien had deze mevrouw toch wat beter moeten opletten bij het vak maatschappijleer.

Altijd weer leuk om het programma 'Eenvandaag' te bekijken en te horen welke fouten de programmamakers nu weer maken.

Op vrijdag 3 november ging het over het feit dat alle pinguinsoorten in zwaar weer verkeren. Nou zijn pinguins dat wel gewend; zwaar weer. Althans sommige soorten pinguins. 

Toch wilde een van de onderzoekers die zijn bezorgheid uitsprak de 'pinguins in het zonnetje' zetten. Dat leek mij nou echt geen goed idee. 

Onbedoeld leuk, neem ik aan. Maar niet echt fout zult u zeggen. 

Ik ben er nog niet. Het werd echt leuk en het ging echt goed fout.

De verslaggever sprak tot twee keer over het feit dat een studie naar de keizerspinguins  de genoemde onderzoeker naar 'de arctische wereld had gevoerd'. En dat de conclusie was dat daar steeds minder keizerspinguins te vinden waren. 

Eigenlijk is het een klein wonder is dat de onderzoeker überhaupt keizerspinguins had aangetroffen in deze 'arctische sferen'. Keizerpinguins leven namelijk alleen op het Zuidelijk halfrond, in anarctische sferen. 

Na een vakantie in de vredige bergen van Schotland, sta ik op een late zaterdagavond op Schiphol voor de douane. Helaas sta ik in de verkeerde rij. Ik sta in de rij voor 'Niet Europese paspoorten'. 

Ik vraag aan een vrouw van het personeel of zij het lint wil opendoen zodat ik bij de veel kortere rij voor Europeanen kan invoegen. Met zichtbare tegenzin doet zij dit en voeg ik in.

Een oudere man die voor mij stond kijkt wat verdwaasd in het rond. Ik vraag hem of hij een Europees paspoort heeft. Hij antwoordt bevestigend. Ik vertel hem dat hij dan bij mij kan invoegen. Blij steekt hij over naar de andere rij. 

Nog in gedachten bij de hooglanden van Schotland droom ik een moment weg. 

Van opzij hoor ik de de vrouw van Schiphol die het lint voor mij openmaakte op bitse toon zeggen:

"Wat ik niet begrijp is dat u die oude man niet laat voorgaan!"

Welkom terug, beste Ton.  

Vanochtend werd ik weer gebeld door Microsoft. Nou ja, iemand die zich uitgaf voor iemand van Microsoft in een poging mij op te lichten. (zie onder voor de eerste versie van dit onderwerp)

Ik probeerde de variant: Dan moet u mijn vader hebben. Wacht even, ik haal hem. Maar dan in het Engels. Om vervolgens niets meer te zeggen en te wachten.

Helaas werd de telefoonverbinding na 2 minuten verbroken. Net toen ik op het punt stond de telefoon weer op te pakken en te zeggen. "I'm sorry. I can't find my daddie. Ik just remembered he passed away 11 years ago."

Dat moet dan maar wachten op de volgende keer.  

Ik speel al meer dan 50 jaar gitaar. Heb ik talent? Absoluut niet. Ik doe maar wat.

50 Jaar 'ik doe maar wat'  levert een heel eigen stijl van spelen en dus geluid op. Ik voeg graag op bestaande muziek een extra sologitaar toe. 

Dan zit ik in een geheel eigen wereld, sta ik op een podium, ben ik deel van de band, speel ik samen met Leonard Cohen, Richard Thompson of Dave Matthews. Dan maak ik deel uit van iets groots, ben ik in de hemel, ga ik over in iets goddelijks.

Soms, net, even....

 20 januari 2023

“Hello, we are calling you from Microsoft”

U kent ze wel, oplichters uit India, Nigeria of Spanje die u bellen met bovenstaande mededeling. Om dan vervolgens te beweren dat er iets mis is met uw PC.

Deze oplichters zijn meedogenloos. Als zij de kans krijgen laten zij u ergens op inloggen en plukken zij uw rekeningen leeg.

Daarom de volgende tips als u weer zo'n oplichter aan de lijn krijgt.

• Zeg dat u even uw vader gaat halen. Leg de hoorn neer of luister mee. Weet dat u een goede daad verricht als u de oplichter zo lang mogelijk aan het lijntje houdt. 

• Vertel dat u zelf executive manager bent bij Microsoft en dat u niets heeft gehoord van deze belactie. U heeft een grote kans dat de hoorn direct wordt neergelegd.

• Speel het spelletje zo lang mogelijk mee. Doe uw PC aan en doe net of u de instructies van de oplichter opvolgt. Vergeet niet na verloop van tijd te laten weten dat u heus wel weet dat uw gesprekspartner een oplichter is en hang op.

• Natuurlijk kunt u ook gewoon de hoorn neerleggen. Of de oplichter de huid vol schelden. Wel zo lekker natuurlijk!

Vergeet niet; het zijn criminelen die u bellen. Bepaal dus zelf hoe ver u wilt gaan.

Heeft u zelf nog tips? Ik lees er graag over!

23 januari 2023

Lekker. Vandaag een nieuw mesje in mijn scheerapparaat gedaan. Moeiteloos over de huid heengaan, de zeep wegvegen. Altijd met de haren mee.

Mijn moeder zei het al: "strijk nooit tegen de haren in". Ik houd mij aan dit advies.

Maar of het mij overal en altijd helpt, weet ik eerlijk gezegd niet. Misschien maar eens tegen de haren instrijken? 

22 Januari 2023

Sinds enige tijd is het legaal om te wedden in dit land. De overheid denkt dat het zo controle heeft op eventuele uitwassen. Zo zijn legale gokbedrijven verplicht te waarschuwen voor golverslaving. 

Nu de praktijk. Op Eurosport is geregeld reclame voor een wedbedrijf te bewonderen. 

Dan hoor je: Dit programma wordt mede mogelijk gemaakt door BET....

Vervolgens lees je: Wat kost gokken jou? Stop op tijd: 18+.

Nu schrijf ik wel dat je dit leest. Maar dit verdient een nuance. Het valt namelijk niet te lezen. De mededeling is precies 0,2 seconden in beeld. Het kostte mij een kwartier om het te ontcijferen. 

Ja, dat schiet lekker op.

Gokbedrijven. Het zijn en blijven boevenpraktijken. 

 25 Januari 2023

Setting: Kamer in een verpleeghuis

 Verzorgster komt binnen. Vader en zoon H. zitten aan de tafel in de kamer.

”Goedemorgen, heeft hij goed geslapen?” vraagt de vrouw aan de zoon.

“Zo te zien wel. Ik heb hem de laatste weken niet zo helder meegemaakt als nu".

“Het is maar goed dat u er gisteren niet bij was. Toen was uw vader echt in een slecht humeur.”

Setting: U loopt met uw partner over straat.

 Er loopt u een bekende tegemoet.

“Hoe gaat het met uw man/vrouw?” vraag de bekende aan uw partner.

“Vandaag heeft hij/zij een goede dag. Vandaar dat wij er eventjes uit zijn gegaan.”

“Hij/zij is toch net gestopt met werken?, vraagt de bekende aan uw partner.

“Nou, dat is al weer zes maanden geleden”, antwoordt uw partner.

Voelt u hem?

Wilt u meer lezen over dementie? Klik dan boven op 'dementie'

Ra, ra welke vogel is dit. Nee, niet te veel naar beneden scrollen......

Mensen vragen mij wel eens: “Wat is jouw favoriete vogel?”

Ik doe dan altijd even alsof ik nadenk. Maar eigenlijk weet ik het antwoord al. 

Het is een vogel die graag alleen is of met zijn tweeën. En uit noodzaak in grote groepen bijeenkomt. Waar herken ik dat van?

De vogel heeft mij op tochten in de Schotse hooglanden geregeld een hart onder de riem gestoken, om niet te zeggen diep ontroerd. Loop ik in een desolate wildernis, hoor ik ineens een klagend fluitend geluidje en weet ik ineens weer waarom ik dit toch doe. Om dan vol moed en vooral liefde voor alles dat leeft vol energie weer door te lopen. Dit fluitje doet mij trouwens altijd weer denken aan mijn veel te vroeg overleden lievelingspoes Pippie, de poes die mij altijd 's ochtends wakker maakte met een vergelijkbaar geluidje.

Kom je de vogel tegen in de broedtijd, dan heb je grote kans dat hij zal proberen je weg te lokken. Waarschijnlijk zit je dan te dicht bij zijn nest. De vogel maakt dan een hoop geluid, loopt rond in cirkeltjes en doet soms net of een van zijn vleugels gebroken is.

Dan heb ik het nog niet gehad over het grappige koppie van de vogel. De guitige ogen maken het helemaal af voor mij.

De vogel komt alleen in de winter in ons land voor. In grote groepen nog wel. De winter is namelijk een moeilijke tijd voor de goudplevier, want daar heb ik het natuurlijk over. Voedsel is dan moeilijk te vinden en de goudplevier is een lekker hapje voor hongerige roofvogels. Dan is een grote groep wel handig. Zoals de Engelsen zeggen; 'There is safety in numbers.'

Gelooft u mij nog niet? Of wilt u meer over deze mooie vogel weten, klik dan eens op:

https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/goudplevier

Onderstaande foto toont een goudplevier in broedtijd. 

U kent het wel. Een avondje met een glaasje wijn, zittend aan een riviertje in Frankrijk. Wegdromend.

Zo begint dit verhaal ook.

Op mijn vakantieadres in de Jura zat ik langs het water van het riviertje de Seille. 's Ochtends had ik  een grote tak in het water geplant. Bedoeld voor de ijsvogels die hier broeden een plekje te geven om te jagen bij ons voor de deur. Na een half uurtje zat er al een ijsvogeltje op de tak. In de verte zag  ik ook geregeld een waterspreeuw op de rotsen in het water jagen. Af en toe schoot er een waterspreeuw of ijsvogel over het water onder ons door. De rivier lag zo'n 2 meter lager dan het land waarop ons huisje stond.

Die eerste avond genoot ik niet alleen van de rust en het glas wijn, maar ook van de over het water schietende watervleermuizen. Ineens schrok ik mij een hoedje. Er vloog een vogel vlak langs mijn hoofd. Verdoofd zat in in mijn stoel. Na een paar minuten pakte ik een zaklantaarn en ging op onderzoek uit. Achter mij zag ik op een balk onder het dak van de veranda een wit-bruine vlek. Ik kon mijn ogen niet geloven. Er zat een waterspreeuw onder de balk. Na nog een paar minuten gewacht te hebben, durfde ik wat langer met de lantaarn op de vogel te schijnen. De waterspreeuw was in diepe slaap.

Vanaf die dag kwam waterspreeuw elke dag onder het afdak slapen. Soms zag ik hem zelfs wel eens op spinnen jagen. De waterspreeuw bleef erg schuw. Ik moest hem echt even de tijd geven om in slaap te vallen. Anders vloog hij weg.

Nu is mijn vraag hoe wij een waterspreeuw nu moeten noemen. Misschien wa (water) la (land) spreeuw?

Meer informatie over de waterspreeuw:

De waterspreeuw ziet er op het eerste gezicht uit als een zwarte vogel met een witte borst. Ongeveer zo groot als een merel. Als je wat beter kijkt, dan zie je iets anders. Dan zie je een vogel met diepbruine kleuren met fijne zachte lichte spikkels op zijn rug en en een hagelwitte borst.

De waterspreeuw is de enige zangvogel die eigenlijk ook een watervogel is. Zijn ogen hebben speciale membranen die het mogelijk maken onder water te kijken. Hij broedt vaak achter kleine watervalletjes in een steile wand. Als hij jaagt, dan zie je hem eerst op een glibberige steen staan wippen. Hij zakt dan ritmisch op en neer door zijn beide poten. Ineens duikt hij dan onder water en zwemt onder water op zoek naar insecten en kleine visjes in stroompjes, beekjes en riviertjes. Als er maar insecten in het water zitten, stenen in het water liggen en er genoeg rust is. De waterspreeuw is een erg schuwe vogel.